Een van onze goede doelen is unified sporten: samen sporten met mensen met een verstandelijke beperking. Ik heb het geluk dat met mijn eigen Rebecca te kunnen doen en het is telkens weer supergezellig. Jaren geleden wilde Wendy, penningmeester van onze stichting, de triatlon op de kaart zetten voor G-sporters.  In Amerika. En ik was meteen enthousiast om een filmpje te maken van triatlete Rebecca. Het enige probleem: Rebecca liep niet hard en het was de vraag of ze dat zou kunnen. Zwemmen deed ze al bij de Klup in Deventer en we hadden al een tandemracefiets. Ik toog naar de sportwinkel met Rebecca om hardloopschoenen voor haar te kopen. 

Inmiddels ben ik alweer een week thuis, heb weer mijn kinderen en kleinkinderen gezien, gewerkt, getraind en op het Veluwemeer geroeid met Astrid alsof er niets gebeurd is. Maar er is best veel gebeurd: ik heb de cursussen die benodigd zijn om überhaupt te mogen starten in de World's Toughest Row gevolgd en, niet onbelangrijk, tot een goed einde gebracht.

Het is al weer even geleden, april om precies te zijn, dat Dora in Deventer te water ging en sinds die tijd hebben we heerlijk met haar op de IJssel en de Zandweerdplas kunnen roeien. Maar dat is het niet het enige wat ons heeft bezig gehouden. Er is van alles gedaan en gebeurd. Als update volgt hier een tekst- en beeldverslag van de zomer die nu echt bijna afgelopen is.

Afgelopen zaterdagmiddag was het zover: de Deense roeiers Kasper en Simon kwamen Dora (de boot waarmee we de oceaan willen bedwingen) afleveren. Tenminste: dat was het idee. Maar ook voor deze transactie bleek de Brexit een dingetje. Want mede door deze Brexit stonden er urenlange files voor de veerboot vanuit Dover (een falend IT-systeem bij de douane zorgden voor tijdrovende paspoortcontroles en een bekende veerdienst is in conflict met de Britse overheid). En ja, onze Dora stond in die file. Dus de middag vervloog en het donker deed zijn intrede. Kasper en Simon lieten weten dat het laat zou worden en ja hoor, rond 00.45 uur kwamen de mannen aan in Deventer. Wij stonden in blijde verwachting te blauwbekken toen we Dora rustig voorbij zagen rijden en weer uit het zicht zagen verdwijnen. Gelukkig verschenen na een paar minuten de koplampen weer en konden we haar binnenloodsen.

Kijk eens naar die blije gezichten op de foto. En niet voor niets. Het was een heerlijke ochtend. Toen Bela ons vroeg een keer met haar en Wilco mee te roeien waren we gelijk enthousiast. Het moest nog wel even gepland worden. Vandaag was de dag. En dat de weergoden ons dan ook nog zo goed gezind zouden zijn... mazzel.

Met mijn zus in de auto rijd ik naar een parkeerplaats langs de A28. We hebben daar afgesproken met de Deense Kasper en Simon. Zij zijn op weg naar Hoek van Holland om hun oceaanroeiboot in te schepen ter voorbereiding op hun deelname van de Talisker Whisky Atlantic Challenge, dezelfde race waar wij in 2024 aan gaan deelnemen. Dit team, Row for Change, gaan we met bijzondere interesse volgen aangezien hun boot de onze gaat worden. En dat is dan ook de reden voor onze ontmoeting op een schimmige parkeerplaats langs de snelweg. We zien de boot in ‘levende lijve’ en ondertekenen het koopcontract. Vanaf het voorjaar van 2023 zullen wij de trotse eigenaren van deze prachtige boot zijn. Een R25, met de naam Dora.

Vandaag hebben we bericht ontvangen dat onze aanvraag voor de ANBI status is goedgekeurd. "ANBI staat voor Algemeen Nut Beogende Instelling en met die status is het i.v.m. de fiscale aftrek  aantrekkelijk om geld te doneren. Hierdoor blijft er meer over voor het goede doel. Een win-win-situatie dus.” Aldus Lilian Thijssen, onze notaris van Smalbraak Notarissen.

Twee weken geleden was ik op La Gomera. Om vakantie te houden met mijn vriendin Nanette, om te genieten van het mooie weer en om herinneringen op te halen. Maar vooral ook om bij de start van de Talisker Whisky Atlantic Challenge 2021 te zijn.

En dan vraagt je zus of je mee wilt de oceaan over roeien. Is goed hoor antwoord ik. Niet omdat roeien mijn passie is: roei-ervaring gaat voor mij terug naar mijn jeugdjaren in een rubberbootje op een of ander Duits riviertje op vakantie met mijn ouders, broer en zus. Wel is het zo dat op of in het water bezig zijn altijd een groot deel van mijn leven is geweest: windsurfen, kanoën, zeilen en zwemmen in het open water. Maar goed, afgelopen zaterdag was mijn vuurdoop op zee en dan ook maar meteen in een oceaanroeiboot. We togen naar het Belgische Blankenberge, een badplaats ten zuiden van Zeebrugge om aldaar met botenbouwer Koen een stukje op de Noordzee te gaan roeien.

De Talisker Whisky Atlantic Challenge wordt steeds populairder en ondanks dat het nog lang duurt voor de start van de editie '24, is de inschrijving al half vol. Om er maar op tijd bij te zijn, hebben we vorige week ons formulier ingevuld en opgestuurd. Bovendien voelt het goed om op die manier onze afspraken en plannen te bezegelen.